Enkele weken geleden maakte het bestuur van PH bekend dat Stefan Olde Olthof komend seizoen als hoofdtrainer voor de groep staat. Stefan, 34 jaar oud en afkomstig uit een echte PH-familie, doorliep als speler de hele jeugdopleiding en was de laatste 10 jaar een vaste waarde in ons 1e elftal. Voor degenen die hem nog niet kennen – dat zullen er niet veel zijn – stelt deze jonge, ambitieuze en veeleisende trainer zich aan jullie voor.
Even voorstellen
“In het dagelijks leven ben ik werkzaam als assessment- en ontwikkelpsycholoog en organisatieadviseur bij Siebert & Wassink in Hengelo. Daarbij focus ik me voornamelijk op het ontwikkelen van professionals, (management)teams of organisaties, of ik denk als adviseur mee over hoe we deze ontwikkeling vorm zouden kunnen geven. Buiten mijn werk en het voetbalveld om, vind ik het leuk om andere sporten zoals golf en padel te beoefenen. Daarnaast sta ik graag in de keuken, en buiten het voetbalseizoen maak ik graag (verre) reizen om nieuwe plekken op de wereld te ontdekken.”
Motivatie, ambitie en achtergrond
“PH voelt echt als mijn club, ik heb hier zóveel mooie (sportieve) herinneringen gemaakt, vriendschappen gesloten, successen beleefd en mijzelf als voetballer en speler ontwikkeld. Mijn eerste aanraking met het trainersvak was nadat Marcel Lubbers mij een kleine 20 jaar geleden benaderde om te assisteren bij de o15-2 (toen nog C2). Twee trainersdiploma’s later en ervaring als trainer bij o13-1, o15-1 en o19-1 op divisie niveau, kreeg ik nu de vraag of ik het eerste wilde gaan trainen en coachen. Daar moest ik eerlijk gezegd wel even over nadenken, de eerste maanden als hoofdtrainer waren pittig en uitdagend. Ik ken de meeste jongens goed; we hebben samen gespeeld. Nu ben ik degene die bepaalt wie er speelt en wie niet. Dat vraagt om een zekere mate van acceptatie en aanpassing, zowel van mijn kant als van de spelers. Uiteindelijk kun je dan twee dingen doen: je verantwoordelijkheid nemen en erin stappen of de uitdaging uit de weg gaan.”
“Ik ben iemand die veel van zichzelf, maar ook van zijn omgeving vraagt. Ik merk dat de groep daaraan moet wennen. Het belangrijkste is dat we het samen doen, met plezier, gezelligheid en respect voor elkaar, maar elkaar ook aanspreken op het uitvoeren van teamtaken en ‘normaal’ gedrag. De uitdaging is om de goede sfeer buiten het veld te vertalen naar successen op het veld.
Samenwerking
“Als voormalig speler van het 2e elftal weet ik hoe belangrijk het is dat beide teams goed samenwerken. Duidelijke afspraken zijn daarbij essentieel. Ik geloof erin dat het eerste elftal alleen maar succesvol kan zijn als er ook een sterk 2e elftal staat. In algemene zin vind ik dat het clubbelang te allen tijde leidend zou moeten zijn, dan volgt het teambelang en uiteindelijk komt het individuele belang. Die belangen lijken nog wel eens omgedraaid.”
Het komende seizoen
“Laten we realistisch blijven, we zullen volgend jaar niet direct kampioen worden. Er zit echt potentie in deze groep, en ook vanuit onze jeugdopleiding komen er weer talentvolle spelers aan. Echter, het is mij in de eerste maanden wel opgevallen dat veel spelers nog niet helemaal leken te beseffen wat er als 1e elftalspeler gevraagd wordt, in gedrag, in intensiteit, in wedstrijden, in omgang met elkaar, in volwassenheid met name. De wat meer ervaren jongens frustreerden zich daarover, met averechts effect. Ik zie dat als mijn voornaamste taak, om die werelden samen te brengen en er weer ‘een team van te maken’. Daar hebben we stapjes in gezet, maar die basis is nog broos. Dat heeft natuurlijk ook met de tegenvallende resultaten te maken.”
“Ik wil in ieder geval een team zien dat plezier uitstraalt, dat veel energie in de wedstrijd stopt en dat er samen alles aan doet om beter te worden en wedstrijden te winnen. Positief kritisch, mét acceptatievermogen. Dat zijn voorwaardes, ongeacht welke speelwijze we hanteren. ”
Prestatiecultuur
“PH is een fantastische club, die gekenmerkt wordt door geweldige, warme mensen en een familiaire sfeer. Natuurlijk maakt mij het trots om daar hoofdtrainer van te zijn, maar tegelijkertijd heb ik ervaren dat er op vele vlakken nog veel werk te verrichten is. In alle lagen van onze vereniging moeten we uitstralen en uitdragen dat we binnen onze selectieteams willen presteren, daar moet de club op ingericht zijn. Waarbij het familiaire en de gezelligheid gewaarborgd blijft, maar waar we mét elkaar iedere dag een beetje beter willen worden. Dat vraagt iets van ons als selectietrainers, maar ook van de vereniging in het professionaliseren van het voetbaltechnische gedeelte.”
“Een prestatiecultuur ontwikkel je niet van vandaag op morgen. Wie succesvol wil zijn, moet ook investeren. Dat geldt voor de spelers; die moeten elke training en iedere wedstrijd het maximale uit zichzelf en elkaar willen halen, maar dat geldt ook zeker voor de club. Spelers zijn veeleisend, soms zelfs wat “verwend” en vragen meer aan randzaken. Willen wij als vereniging concurrerend blijven met de omgeving en bijdragen om spelers te blijven ontwikkelen, vraagt dat ook investering in goede faciliteiten als een videoanalyse-systeem, sportverzorger op de zaterdag, assistent-trainer en een vaste grensrechter. Tegelijkertijd, we blijven een amateurvereniging en spelers moeten beseffen dat met verwachtingen ook verantwoordelijkheden komen kijken. Er is in de afgelopen periode genoeg geluld met elkaar, het wordt tijd dat we weer gaan bouwen aan de toekomst!”