PH3 Vecht zich langs Quick en is een ronde verder in de beker
© T. Jansen
Op donderdag 11 november stond er een mooi Affiche op het programma: De bekerwedstrijd tussen PH 3 en Quick 2. De twee ploegen spelen beide in dezelfde competitie waarin Quick vier bovenaan staat met 5 punten voor op de mannen van Koos. Of Quick daadwerkelijk zoveel beter is dan het sterrenensemble van PH, zou die wel duidelijk worden.
Waar de focus meestal ligt op de het eigen spel van PH lag dat deze keer anders. Er werd voorafgaand namelijk alleen maar gesproken over de aangewezen scheidsrechter. Bij de wedstrijdbespreking beloofde B zijn mond dicht te houden, werd Joost wissel gezet en is besloten om Thijs achter de hekken te plaatsen. Gelukkig voor de neutrale toeschouwer kreeg Dewi wel een plekje in de basis. Hierover later meer in een exclusief interview met dienstdoende fluitist: Dhr. G. J. ter Hoek.
De opstelling:
Opstelling: Tim Jonker, Jelle Potijk(60’ Gijs Gasthuis), Rik Meijer, Sjoerd Dijkstra, Ruper Sipaan(C)(’45 Remco Haghuis), Yorick Modderman, Onne van de Hof, Twan Haghuis(45’Nick Wennink), Sander Bekhuis(’65 Joost Brama), Bart Brama, Dewi Perik.
Noodgevallenwissel: Tom Jansen
Grote afwezige: Wouter Hilgerink
De Wedstrijd
Na goed 5 minuten was eigenlijk al te zien hoe de wedstrijd zou verlopen. Quick speelde de bal veelal achterin rond en werd steeds slordiger naarmate ze bij de goal van PH in de buurt kwamen. Waar Quick met veel balbezit weinig creëerde deed PH precies het tegenovergestelde. De lange bal werd gehanteerd en dit resulteerde in meerdere kansen voor zowel Dewi als Docc. Zo werd Dewi halverwege de eerste helft diep gestuurd en ging hij alleen op de keeper af. De keeper die ver uit eigen 16 kwam besloot de bal tegen te houden met de handen. Waarop de scheids niks anders kon dan de gele kaart trekken.
In de rust besloot Koos om een aantal frisse krijgers het veld in te sturen. Onne ging naar de plek van Sjupan die na een verdienstelijke helft mocht gaan douchen. Ook Little ging er af. (zal wel weer ergens last van hebben gehad!?). Bugs en Vuller kwamen er op het middenveld bij.
PH kwam een stuk beter uit de rust. Ze drongen Quick ver terug tot in eigen 16 en dit resulteerde al snel in een grote kans voor Docc. B zette goed door en legde de bal klaar voor Docc die hem in de korte hoek schoof. 1-0 voor PH. Vlak na dit moment vond de hamstring van Jelle het wel welletjes, en mocht de net herstelde Gijs zijn plek overnemen. Even later werd de matchwinner ook van het veld gehaald en mocht Joost aantreden. Naarmate de 2e helft vorderde werd het steeds meer een vechtwedstrijd, waarbij zowel spelers als de wedstrijdverlichting het zwaar had. Periek lag steeds vaker op de grond, Bossen begon steeds meer te hinken en de wedstrijdverlichting begaf het met nog 4 minuten te gaan. De scheids riep de aanvoerders erbij en stelde voor om de wedstrijd te beëindigen of om op een ander moment de wedstrijd uit te spelen. Gelukkig dachten er ook een paar slimme koppen mee, die voorstelden om de wedstrijd op het lege veld ernaast uit te spelen waar de lampen nog aan stonden. Dit laatste voorstel kreeg de meeste stemmen. De laatste minuten waren nog wel even spannend maar kreeg geen vermelding op het scorebord. Eindstand 1-0.
Uw verslaggever,
Gijs Gasthuis
Wistjedatje
De Lange probeert al een heel seizoen om op de donderdag te trainen. De drukke vader heeft al een aantal keren moeten afzeggen met vervelende redenen als: “Ik ga TV kijken.” Helaas moest hij ook afgelopen donderdag overslaan. Hij melde zich netjes af: “Ow we hebben een wedstrijd? Wou ik net een x trainen.. helaas!” Of de Langnek bang is voor het latje schieten of de biertjes na de training is niet geheel duidelijk.
Interview met Dhr G.J. ter Hoeke
Toen de Dhr. ten Hoek het complex verliet vroeg onze razende reporter Remco, alias de beste verslaggever van PH, hem nog om een eerste reactie na zijn puike optreden die avond. Zonder te antwoorden stak de beste man van wal: “Hoe oud is kale (Dewi) voorin bij jullie? 35 jaar al? Ongelooflijk, die kan nog steeds niet normaal doen hè? Ik ken de meeste jongens wel, vooral die drie van Brama. Die oudste die is de laatste jaren wat rustiger. Ik moest een keer fluiten bij Gramsbergen. Ging hij mij vertellen dat ik niet in mijn favoriete groene shirt mocht fluiten. Toen heb ik hem gezegd dat ie moest opdonderen. Hun vader is trouwens wel een beste vent. Die sprak ik nog wel eens bij de Expert in Tubbergen. Hij vroeg me eens wat ik toch met zijn zoons had. Laat ik het maar een bijzondere band noemen.“ Na deze woordenstroom had Remco slechts nog één prangende vraag aan Hoeka: “Heeft u vroeger zelf ook gevoetbald? ” De beste man antwoorde promt: “Jazeker, ik stond toen al mid mid”
